Hanna Kraan
(1946-2011)Kinderboekenschrijfster Hanna Kraan is vooral bekend geworden door haar boze heks-verhalen. Deze boeken werden vele malen getipt door de Nederlandse Kinderjury en vertaald in onder meer het Engels, Duits, Frans, Sloveens en Japans. Ook werd er een animatieserie naar gemaakt voor VPRO’s Villa Achterwerk. Haar debuut Verhalen van de boze heks werd in 2008 zelfs door de Vlaamse Stichting Lezen uitgeroepen tot een van de 99 mooiste kinderboeken aller tijden.
Hanna Kraan
door Hans Hazenbroek (1929-2019)In juni 1964 behaalt de Rotterdamse Hanna Kraan met mooie cijfers haar MMS-diploma aan de gemeentelijke HBS voor meisjes. Ze doet de studie tolk-vertaler Italiaans en doceert vanaf begin jaren zeventig Italiaans aan het Rotterdams conservatorium. De eveneens in Rotterdam geboren en getogen kunstenaar Hans Hazenbroek, die met name bekendheid geniet met zijn portretten, figuratieve voorstellingen en landschappen, maakt in 1972 dit portret van haar.
Een jaar later, in 1973, verschijnen Kraans eerste verhalen op de kinderpagina van het landbouwtijdschrift De boerderij. Maar schrijven doet ze al zolang ze zich kan herinneren: ‘Schrijven is iets wat gewoon bij me hoort. Ik word ziek als ik het niet doe.’ Ze heeft het niet van een vreemde, haar vader Hendrik H. Kraan schreef ooit drie jongensboeken. Als het tijdschrift in 1978 van formule wijzigt, stopt Kraan met publiceren en verdwijnen de verhalen in de kast. Jaren later stuurt ze die dan toch naar een uitgeverij en in 1990 verschijnt haar debuut Verhalen van de boze heks. In de jaren daarna volgen nog zes boeken, een verzamelbundel en een prentenboek over de humeurige heks en haar mede-bosbewoners als de egel, de haas en de uil. In 2006 verschijnt het eerste deel van een serie over de eekhoorn Krik en zijn vrienden Melle de merel en Domper de pad.
Als Kraan in 2011 op 64-jarige leeftijd overlijdt, schrijft recensent Pjotr van Lenteren in de Volkskrant: ‘Een van de mooiste personages van de kinderboekenschrijfster Hanna Kraan is de pad Domper. Aan de steen waaronder hij woont hingen twee bordjes. De een vermeldt: “Voor 12 uur niet storen”, de ander: “Na 12 uur niet storen”. Zo was Hanna Kraan. Schrijven deed ze omdat ze het leuk vond en van beroemdheid moest ze niets hebben.’