J.P. Guépin

‘Het vroege werk van Van den Bosch bevatte in schijn een anekdotisch element, dat echter steeds ondergeschikt bleef aan een schilderkunstig voorstel,’ schrijft J.P. Guépin in Rinus, het boekje waarin schrijvers, kunstenaars en anderen vertellen over de in Den Haag wereldberoemde kunstenaar. ‘Datzelfde geldt voor de schilderijen die in schijn gekenmerkt worden door het kenbare, zoals dat bij uitstek in het silhouet tot uitdrukking komt. Ook hier wordt de eenvoud van middelen hoofdzaak.’

Zoals in veel van zijn werk is op dit ongedateerde portret – in ‘Van den Bosch-grijs’ – de lijnvoering minimaal maar trefzeker. Het is dat we weten dat het een portret van Guépin betreft, anders haal je het er niet uit. De open sportwagen is een aanwijzing: Guépin was een groot liefhebber van de Morgan. De auto duikt zelfs op in een kritiek van Max Pam over Niets is precies van Guépin. ‘Een hele knappe bol, en wist je dat hij bij al die kennis en al dat inzicht ook nog rondrijdt in een Morgan, zo'n sportwagentje met een houten chassis’. Zelf schreef Guépin in het stuk ‘Morgan-nagrom’ in de sportbijlage van Optima: ‘Wat heerlijk om met een zelfgemaakte wind in de nek over de weg te schieten. Je hoort het suizen van de wind en het zingen van de banden, het lijkt wel zeilen.’  

In de Morgan was Guépin naar Italië gereden om onderzoek te doen voor het postuum verschenen De drie bedriegers Mozes, Jezus en Mohammed. In deze speelse en blasfemische roman uit hij zijn afkeer van het monotheïsme en schetst hij de rampen die het de wereld heeft gebracht.