Maarten Mourik

Als puber schrijft hij zijn eerste verzen, maar het dichterschap van Maarten Mourik, die sinds 1946 in diplomatieke dienst zit, neemt een vlucht als zijn vrouw in 1951 in Makassar vermoord wordt door straatrovers. ‘Ik ging schrijven om af te reageren,’ zegt hij in een interview in 1968 in Algemeen Dagblad. ‘Alle poëzie ontspruit immers aan een gemis, aan de kloof tussen verwachting en werkelijkheid?’ Het is Hendrik de Vries die hem aanmoedigt te publiceren en zo verschijnt in 1955 zijn eerste bundel Stormvloed. Later richt hij zich op, zoals hij het noemt, visuele poëzie; waarin hij streeft naar een samengaan van woord en beeld, van poëzie en beeldende kunst. Hij exposeert internationaal.

De dood is een belangrijk thema in Mouriks leven. Hij overleefde kanker en doorstond diverse bypasses. Niet verbazend dat de dood ook regelmatig opduikt in zijn werk, zo vaak zelfs dat zijn derde vrouw spottend spreekt over ‘weer een van je doodsgedichten’. Het boek Dubbelgevecht dat een jaar voor zijn dood verscheen, is een verslag van zijn strijd tegen zowel Jorge Zorreguieta, de vader van koningin Máxima, als de gevolgen van een herseninfarct.

Na een tweede huwelijk, dat in een scheiding eindigt, trouwt Mourik in 1972 met kunstenares Margrieth Zijlstra, die dit portret van hem maakt. Ze schildert haar hele leven, werkt vanaf 1986 ook als beeldhouwer. Volgens Albert Helman, een goede vriend van Mourik en ook door haar geportretteerd, moet haar artistieke creativiteit als aangeboren worden beschouwd, want haar zus is beeldhouwer Francesca Zijlstra. Het paar blijft getrouwd tot zijn overlijden in 2002. Na Mouriks overlijden opent ze beeldentuin en galerie Seizoen in Beeld in Callantsoog als monument voor hem en hun liefde.