Dignate Robbertz

Bijzonder trots was nazi-topstuk Hermann Göring, die een enorme kunstcollectie bijeen gekocht en geroofd had, op de Vermeer die hij in 1942 voor veel geld wist aan te schaffen. Als na de oorlog bekend wordt dat hij het schilderij van Han van Meegeren heeft gekocht, staat deze voor een groot dilemma… Tien jaar vastzitten voor collaboratie of bekennen dat niet Vermeer maar híj het geschilderd heeft?

Van Meegeren besluit op te biechten dat hij de Vermeer vervalst heeft, net als vele andere werken van Hollandse Meesters die hij als zijnde authentiek voor veel geld heeft verkocht. Om zijn ‘onschuld’ te bewijzen, schildert hij onder toezicht een nieuwe ‘Vermeer’. Het resultaat is overtuigend en Van Meegeren wordt veroordeeld tot slechts één jaar gevangenisstraf voor vervalsing. Hij overlijdt voor hij die uit moet zitten, in 1947. Maar hij staat wel te boek als de man die Hitlers tweede man een grote loer heeft weten te draaien.

Toch lijkt het erop dat Van Meegeren weldegelijk nazisympathieën had. Zo publiceerde hij in 1942 een groot, in rood en zwart gebonden boek Teekeningen, met daarin 20 ‘bloed-en-bodem’-gedichten van zijn vriend, en NSB'er, Martien Beversluis. Er schijnt een exemplaar te bestaan met een liefdevolle opdracht aan Adolf Hitler.

In 1942 maakte Van Meegeren ook dit dubbelportret van Beversluis en zijn tweede vrouw, schrijfster Dignate Robbertz. Twee jaar later prijkt dit schilderij op de cover van Beversluis dichtbundel Het Zaad. Ter gelegenheid van zijn 50^ste verjaardag werden de gedichten van deze bundel integraal voor de radio gedeclameerd, mét begeleiding van een symfonieorkest. In 1944 wordt Beversluis ook benoemd tot NSB-burgemeester van Veere en Vrouwenpolder.