.jpg)
De P.C. Hooft-prijs 1972 voor het oeuvre van Abel J. Herzberg is toegekend op voordracht van een jury bestaande uit C.J.E. Dinaux, Rudy Fuchs, Hella S. Haasse, G.W. Huygens (voorzitter), Lenie Schenk, B. Stroman, Wim Zaal en H.J. Michaël (ambtelijk secretaris). Aan de P.C. Hooft-prijs is een bedrag verbonden van 8.000 gulden.
Abel Jacob Herzberg (Amsterdam, 17 september 1893 – Amsterdam, 19 mei 1989) was de zoon van Russische emigranten. Zijn ouders waren vrome joden. Op 28-jarige leeftijd werd Herzberg tot Nederlander genaturaliseerd. Hij had aanleg voor tekenen en schilderen, maar zijn ouders verkozen voor hem een degelijke opleiding. Hij studeerde rechten in Amsterdam en werd advocaat. In 1918 promoveerde hij. Hij was jarenlang juridisch adviseur van de Horeca. Daarnaast vervulde hij functies in de zionistische beweging. Zo was hij van 1934 tot 1939 voorzitter van de Nederlandsche Zionisten Bond. Uit zijn huwelijk met Thea Loeb werden drie kinderen geboren, onder wie Judith. Het gezin overleefde de oorlog en de vervolging. De kinderen doken onder, de ouders overleefden het concentratiekamp. Pogingen om naar Israël te emigreren mislukten, vanwege de taal en het gebrek aan werk. Twee van zijn kinderen emigreerden wel naar Israël en Judith zou later gaan pendelen tussen Amsterdam en Jeruzalem. Herzberg heeft zijn hele leven geschreven. Van blijvende betekenis is vooral zijn werk als journalist, essayist en verteller. Hij schreef toneelstukken, kronieken en beschouwingen, onder meer over de jodenvervolging.
Het werk werd, behalve met de P.C. Hooft-prijs, veelvuldig bekroond. In 1949 werd hem voor Amor fati de Wijnaendts Francken-prijs toegekend. Voor zijn Kroniek der Jodenvervolging kreeg hij de Bijzondere Prijs van de Jan Campert-stichting. Verder kreeg hij twee keer de Visser Neerlandiaprijs, de toneelprijs van de gemeente Amsterdam en de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)