Atte Jongstra

Atte Jongstra werkt graag met beeldend kunstenaars. ‘Ik blijf natuurlijk in eerste instantie schrijver, maar één plus één is drie. En soms heb je zo’n veelvoud nodig om je niet schreeuwend eenzaam te voelen achter je werktafel,’ zei hij in een interview met Agna Eijgenraam.

Bij zijn roman Groente, verschenen in het jaar dat dit portret werd gemaakt, organiseerde hij in het landhuis Oud-Amelisweerd een gelijknamige tentoonstelling waaraan 46 kunstenaars deelnamen met een doek waarin groente een rol speelde. Schilder Siert Dallinga zette de schrijver als groenteboer in stofjas voor dit schap met tuinboontjes, haricots verts en andere conserven.  

‘Ik sta er melancholiek op, met de rode bril die ik in die dagen droeg,’ schrijft Jongstra over dit portret in zijn Privé-domein Klinkende ikken. ‘Je ziet meteen dat ik het ben, werkelijk een sprekende gelijkenis. Alleen de melancholie in mijn ogen en rond mijn mond kan ik niet helemaal thuisbrengen.’ Volgens hem lijkt die meer op die van andere Dallinga-personages: een eenzame kip uit Barneveld, twee verlaten klompen in de duinen, een Russische soldaat in hetzelfde landschap die zittend een brief van zijn moeder leest, een pyjamajongetje dat met een kijker in het nachtzwerk staat te turen. ‘Figuren die zich nu eenmaal ergens bevinden, maar liever elders zijn. Helemaal zeker ben ik er niet van, Dallinga is genoeg kunstenaar om het bij de suggestie te laten.’

Siert Dallinga is beeldhouwer en schilder, en schildert zowel landschappen, dieren, portretten, figuren als abstracte voorwerpen. Ook Paul Steenhuis roemt Dallinga’s gave om melancholie over te brengen: ‘Ik ken geen schilderij waarop de mythe van de Nederlandse polder zo mooi hoopgevend en tegelijk melancholisch uitgebeeld wordt, als op het doek Soldaat in de polder van Siert Dallinga,’ schreef hij in NRC Handelsblad.