Geertruida van Vladeracken

In 1947 verschijnt bij In den Toren, de uitgeverij van Jan Poortenaar, de bloemlezing Dichters over ’t jaargetijde, kort voor haar dood samengesteld door Poortenaars echtgenote Geertruida van Vladeracken. ‘Een van nature lichtende geest geeft zich niet spoedig gewonnen - zelfs niet tijdens den vinnigen strijd met een ziekte, die onherroepelijk voorbestemd is een tragische zege-praal te behalen’, is te lezen in de inleiding. Midden in een lang gevecht op leven en dood wilde Van Vladeracken schrijven over de rijkdom die muziek kan schenken, maar ‘als het ware voorvoelende dat de eigen stem weldra niet meer klinken zou’ had zij zich met haar laatste kracht  gewend tot dichters de jaargetijden hebben bezongen. ‘En zoo mogen dan deze bladzijden, afspiegeling van het vertrouwen in de onsterfelijkheid der dichterlijke verrukking, den lezer de verheffing brengen, die hem bij het samenstellen werd toegedacht’.

Het leven van Van Vladeracken had in het teken gestaan van muziek. Ze was, naast kinderboekenschrijfster en voordrachtkunstenares, ook zangeres en componiste. Ze schreef muzikale en vocale bewerkingen van oude volksliederen uit diverse West-Europese landen en componeerde kinderliedjes. Haar heldere sopraanstem was ‘zuiver als glas’ en ze zong ‘met innig gevoel en sober gebaar’.

Met Poortenaar reisde ze de wereld over voor verschillende tournees, waarbij de hij jaar begeleidde op de piano. Het Algemeen Handelsblad schreef over hun gezamenlijke optredens: ‘Een waarlijk buitengewone bekoring doordien het ensemble van zang, voordracht en spel samen stemt in zoo’n volkomen gaven toon van zuiverheid en zilveren oprechtheid.’

Van Vladerackens tweetalige boek Songs of a Child, Six Melodies uit 1926 werd geïllustreerd door Rie Cramer, net als veel van haar kinderboeken die ze uitbracht bij de uitgeverijen Kluitman en De Haan onder andere, en later ook bij Poortenaars uitgeverij In den Toren.