Terug Online exposities Zoeken

Maxim Februari

(1963)

‘Het engagement van een literaire auteur heeft weinig zin als zijn werk niet leidt tot engagement bij de lezers’. Maxim Februari is de schrijversnaam van dr.mr. Max Drenth, die tot 2012 schreef onder de naam M. Februari. De vroegste boeken waren verkenningen naar de (on)mogelijkheden van taal – maar dat vertrouwen lijkt groter te worden: hij schrijft boeken die ergens over willen gáán.

De afbeelding toont een kunstzinnig portret van Maxim Februari. Gemaakt door: Karel Labey
Vervaardigd 1991
Techniek Acryl op doek
Afmetingen 120 x 100 cm

Maxim Februari

door Karel Labey (1955)

Schrijver, jurist en ethicus Maxim Februari debuteerde in 1989 met de roman De zonen van het uitzicht – nog als Marjolijn Februari. Februari was van 1999-2010 columnist voor de Volkskrant, sindsdien voor NRC Handelsblad. Voor zijn columns ontving hij in 2018 de Heldringprijs, omdat hij grote actuele thema’s bespreekt. ‘Hij maakt nieuwsgierig, zet aan tot denken en is kritisch op een zeer unieke manier,’ aldus de jury.

Ook in zijn romans zoekt Februari aansluiting bij de maatschappij van nu. In een van zijn bekendste romans, De literaire kring uit 2007, ziet de ‘weldenkende klasse’ in een Nederlands villadorp zich geconfronteerd met eigen verkeerde keuzes uit het verleden. Hij verwees hier naar de glycerine-affaire: verontreinigde glycerine werd welbewust geëxporteerd en kwam in Haïti in hoestdrank terecht, wat 87 jonge kinderen het leven kostte. De zaak werd geschikt. Tegelijk gaat de roman over zogenaamd goede en slechte literaire smaak, de elitaire leesclub versus de chicklit.

In 2013 verscheen De maakbare man, een boek over zijn transitie van vrouw naar man, dat geschreven was als antwoord op alle vragen die hij daarover kreeg. Hij gaat in op wat er gebeurt met je identiteit, met je lichaam, hormonaal, en op hoe verschillend je als man of vrouw behandeld wordt.

Dit portret is afkomstig uit Karel Labeys serie van 16 Nederlandse schrijvers in zijn boek Vanuit oralen oogportalen uit 1991. De portretten ontstonden vanuit persoonlijke bewondering. Hij liet de auteurs poseren en maakte van hen soms kleine series, van Februari ook een inkttekening. De titel van dit boek is ontleend aan Lucebert: ‘(…) zo donkerwoelend ziet/ de aarde mij aan – ik wil haar bestralen/ vanuit orale oogportalen/ wil haar maskeren met dans en lied’.