Zoeken

Aafke Steenhuis

(1946)

In 2017 publiceerde schrijver en schilder Aafke Steenhuis Wie ben je? Dagboeken en zelfportretten. Haar eerste zelfportret maakte ze op 11-jarige leeftijd: een tekening van hoe ze zou zijn als twintiger. Haar leven lang hield ze dagboeken bij en in al haar boeken verwerkt ze autobiografische elementen.

De afbeelding toont een kunstzinnig portret van Aafke Steenhuis - Aafke, haas en maan. Gemaakt door: Trudy Kramer
Vervaardigd 2005
Techniek Olieverf op paneel
Afmetingen 34 x 28 cm

Aafke Steenhuis - Aafke, haas en maan

door Trudy Kramer (1959)

Een noordelijk onderonsje, dit portret van Aafke Steenhuis door de Groningse beeldend kunstenaar Trudy Kramer.

De wereld van mijn jeugd op het Groningse land zit nog steeds in me: ingehoudenheid, nadenkendheid, verbondenheid met de natuur. Ook m'n neiging om m'n verhalen te doorspekken met dichtregels en liedjes, is denk ik Gronings. Omdat zoveel stemmingen en gevoelens niet te verwoorden zijn, uit ik me met een bestaand ‘taimke’, een versje.

Dit schrijft Aafke Steenhuis in het verhaal ‘Wandeling over de Oude Zeedijk’. Het werd gepubliceerd op de site van Schrijvers om de Noord, een tweejaarlijks festival opgezet door Kramer en haar partner Ger Siks. Dit als rechtstreeks gevolg van het maken van een serie portretten van Noord-Nederlandse schrijvers en dichters voor het tijdschrift Noorderbreedte, waar het paar ook de drijvende kracht achter was.

Steenhuis studeerde Nederlands en Spaans en werkte met haar man in 1973 in de landhervorming in Chili, waarover ze schreven in Chileens Dagboek. Van 1974 tot 1990 was ze redacteur van De Groene Amsterdammer, speciaal gericht op Latijns-Amerika. Ze interviewde schrijvers uit de hele wereld over de politieke en ideologische breuken in de twintigste eeuw. Met Kiki Amsberg publiceerde ze het succesvolle Denken over liefde en macht. Ook haar geboortegrond is vaak te vinden in haar werken, zo getuigen de titels Het lied van de Eems, Stemmen van Groninger dijken en Verhalen van het Ommeland.

Trudy Kramer heeft zelf iets met manen en hazen en koos hier op klank: de dubbele aa. De haas en de maan zien we ook op haar portret van Lévi Weemoedt en op het portret van C.O. Jellema concurreert de haas op de voorgrond met de schrijver.