Esther Duysker

‘Last time I was here, I missed some melanin. So this time I gifted some p.o.c. magic to the museum,’ schrijft Brian Elstak 23 januari 2019 op zijn Instagram. Dat deed hij in de vorm van een zelfportret en twee portretten van schrijvende ‘people of colour’: Karin Amatmoekrim en Esther Duysker.

Hij kent die twee goed: met Amatmoekrim schreef hij in 2017 het kinderboek Tori en een jaar later met Duysker het vervolg: Trobi. In de hoofdrollen kleine kinderen, voor wie hij de inspiratie gewoon thuis vond. Elstak kent Duysker uit de film Fatcap Express (2008), naar verluidt de ‘eerste Nederlandse (lowbudget)speelfilm over graffiti’, waarin ze acteert. Ook deed hij de art direction van haar theatercollectief Sir Duke. Als kunstenaar laat Elstak zich inspireren door hiphopcultuur en stripboeken en dat is merkbaar aan de illustraties die hij voor Trobi maakte.

Ook de tekst is een cross-over, maar dan van talen. Het zit vol Engelse en Surinaamse woordjes. Dat is Duyskers verdienste, die een scherp oor heeft: ‘De gemixte jongerencultuur hoor je tot in het gymnasium. Ik hou van het speelse ervan.’ Zo speels is het plot ook, daarin duikt een draak op die door een mensenmenigte wordt aangevallen, is de kameleon de boef en is de vader van de drie kinderen een schildpad. Verhalen kennen geen grenzen.

Duysker zou als scenarioschrijver aan de andere kant van de camera belanden: haar speelfilmdebuut Buladó (2020) leverde haar en Eché Janga een Gouden Kalf op.