Hans Warren
(1921-2001)Hij begon als dichter in 1946 met de bundel Pastorale en heeft een groot aantal bundels op zijn naam. Jarenlang was hij actief als literair recensent voor de Provinciale Zeeuwse Courant. Maar Hans Warren werd vanaf de jaren 1980 vooral bekend met zijn reeks ‘Geheim Dagboek’. ‘Het is mijn overtuiging dat het dagboek als literair genre meer toekomst heeft dan de roman,’ zegt hij in 1987 in Het dagboek als kunstvorm.
Hans Warren - Bezorgde berichten uit Kloetinge
door Rudo Hartman (1945)Hans Warren hield van het ‘journal intime’. Hij las ze graag en veel, en schreef voor het weekblad De Tijd over dagboeken, soms van een bekend, maar vaak ook van een volslagen onbekend persoon. In 1989 werden die stukjes gebundeld in Binnenste Buiten. De bekende Haagse typograaf en boekontwerper Rudo Hartman was bezig met het omslag van de bloemlezing toen hij deze collage maakte. De kleurstelling zou moeten aansluiten bij de intentie van de omkering‘binnenste buiten’, maar Warren vond het te hard, schrijft hij in het briefje dat op dit portret belandde. ‘Het blauw en vooral het rood komt zo agressief over’, de proefdruk die hij zag was toch ‘gedistingeerder’? In dezelfde periode werkte Hartman aan een detail van Warrens gezicht voor het omslag van Geheim Dagboek 8.
Hartman verzorgde de typografie en het omslag van Warrens Geheim Dagboek. De 23-delige reeks beslaat de dagboekjaren 1939-2001 en werd tussen 1981 en 2002 uitgegeven. De omslagen van de populaire edities – sommige waren echte bestsellers – waren wit met steeds een zwart-witportret uit de betreffende periode, door Warren geselecteerd uit eigen foto’s, met erboven in kleurbalkjes in verschillende tinten de titelgegevens. De kleur was steeds die van de luxe-editie met stofomslag.
Hartman kon Warrens kritiek altijd plaatsen – ‘Hans had een ongekende smaak’ – en paste de kleuren aan. Het portret schilderde hij later in de collage. ‘Deze verering vond hij zeer bijzonder en hij begreep het volkomen, wat hij mij later in geheim vertrouwen vertelde.’ De twee waren goed bevriend en Hartman logeerde ook weleens bij Warren in Kloetinge. Dan kon hij zich ook op verzoek bemoeien met het editen van de dagboeken, want Warren was een ‘enorme roddelkont’ en wilde soms horen of iets te kwetsend overkwam.