Sybren Polet

Willem Schrofer was een veelzijdige schilder. Naast abstracte werken maakte hij ook veel realistische en expressionistische schilderijen. Juist die veelzijdigheid was niet goed voor zijn reputatie: hij behoorde tot geen enkele voorhoede, al was hij een alleskunner. Toen er dertig jaar na zijn dood een overzichtstentoonstelling kwam, schreef NRC Handelsblad over zijn portretten: ‘de ene keer wild en vluchtig geschilderd als een Van Dongen, dan weer sierlijk als een Modigliani of realistisch als een Willink.’

Dat valt ook op als je dit portret zet naast het schilderij dat Schrofer van de Podium-redactie maakte en waarvan dit een voorstudie is. Enerzijds is de overeenkomstige houding duidelijk: Polet heeft een sigaret in de hand, kijkt weg. Maar waar de voorstudie een bijna expressionistische Polet presenteert, is het groepsportret veel gestileerder.

Polet debuteerde kort na de Tweede Wereldoorlog onder eigen naam, Sybe Minnema, met de dichtbundel Genesis. In 1949 begon hij zichzelf Sybren Polet te noemen. Hij zou van 1952 tot 1965 redacteur van Podium zijn. In deze periode leerde hij Paul Rodenko en andere dichtende generatiegenoten kennen, die bekend zouden worden als de Vijftigers, al was hij zelf niet een van hen.

In 1961, het jaar van dit portret, publiceert Polet zijn eerste roman, Breekwater, waarmee hij zijn naam als voorvechter van het experimentele proza – zelf sprak hij liever van experimenterend of ‘ander’ proza – vestigt. Zijn werk laveert tussen conceptueel en hermetisch tot verrassend toegankelijk: de roman Mannekino bereikte een verrassend groot publiek.