Literatuurmuseum viert verjaardag Grunberg met bijzonder kunstwerk

Op uitnodiging van het museum schildert kunstenares Elisa Pesapane ‘Liefde na Auschwitz’, geen traditioneel portret, maar een monumentaal geschilderd drieluik op paneel, een gesamtkunstwerk van schilder en schrijver over de eerste vijftig levens- en werkjaren van Arnon Grunberg.

Grunberg bedacht de titel. Zijn leven en werk vormden het materiaal waarmee Elisa Pesapane vrijmoedig aan de gang mocht gaan. Samen stelden zij een lijst op van personen die een rol in zijn leven speelden en die geportretteerd mochten worden in ‘Liefde na Auschwitz’. Personen die al eerder personages in zijn literaire werk waren geweest en die, inclusief Grunberg zelf, nu ook haar personages zouden worden. De gesprekken hierover met Grunberg, de studie van zijn werk en de ontmoetingen met zijn personages leverden Pesapane de bouwstenen voor een nieuw verhaal.

Elisa Pesapane: Het is een verhaal geschreven met olieverf, in een beeldtaal die zijn wortels vindt in de sprookjesachtige dialecten uit het Duits van de Neue Sachlichkeit en het Italiaans van Federico Fellini waarin de voorliefde voor het groteske regeert. 

Het poppenhuis, het station en de reis
De vorm van het geschilderde drieluik op paneel, dat kan worden opengeslagen als een boek, is grotendeels geïnspireerd op het achttiende-eeuwse pronkpoppenhuis van koopmansvrouw Sara Rothé uit de collectie van het Frans Hals Museum in Haarlem. Kinderen mochten met dergelijke huizen niet spelen, het was een wereld in het klein die ook aanleiding moest geven om na te denken over de echte wereld.

In en om ‘Liefde na Auschwitz’, het poppenhuis voor volwassenen dat leest als een boek, tuft een Märklintreintje, voortgetrokken door de wehrmachtsgraue Kriegslokomotive 3393. Het ouderlijk huis van Arnon Grunberg vormt de wachtkamer van het leven en ‘moederstation’ aan de Prinses Margrietstraat in Amsterdam-Zuid dat heden, verleden en toekomst verbindt. 

Over Arnon Grunberg 

Zelden heeft een auteur zo’n bliksemcarrière in de literatuur gemaakt als Arnon Grunberg (Amsterdam, 1971). Bij zijn aantreden in 1994 vergeleek Jan Vrijman hem met de jonge Gerard Reve: sinds De avonden had nooit meer een debuut zo’n indruk op hem gemaakt als Blauwe maandagen. Zijn oeuvre werd met vele prijzen bekroond: o.a. de Libris prijs, de AKO Literatuur Prijs, de Frans Kellendonkprijs, de Gouden Ganzenveer en de prestigieuze Constantijn Huygens-prijs. Grunberg bedient zich van alle genres die de literatuur ten dienste staan: de roman, het korte verhaal, de poëzie, het toneel en het essay; daarnaast is hij een begenadigd columnist en polemist. Zijn werk is in 29 talen vertaald. Hij is o.a. columnist in de Volkskrant en medewerker van NRC Handelsblad en Vrij Nederland. Op dit moment woont en werkt hij in New York.
 

Over Elisa Pesapane
Elisa Pesapane (Haarlem, 1979) studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en Italiaanse taal en cultuur aan de Universiteit Leiden. Haar monumentale potloodtekeningen zijn ‘tragikomedieën geschreven met afbeeldingen in plaats van woorden’. Menselijke verhalen over geboorte en verwachting, vreugde, verhoging, schaamte, mislukking, dood en wanhoop. Het theater van het leven en zijn bewoners worden afgebeeld met een expressieve kracht die haar achtergrond als literair tekenaar en portrettist onthult. Elisa Pesapane heeft in de loop der jaren voor verschillende projecten samengewerkt met schrijvers, archeologen, kunsthistorici en journalisten. Haar werk maakt deel uit van kunstcollecties in Nederland, België, Italië, Oostenrijk en de VS en ze heeft gewerkt met een breed scala aan bedrijven en culturele instellingen.