Aegidius W. Timmerman

‘Aegidius, met Wien 'k, als kind, op de eendre vale banken /Luisterend zat,’ dichtte Willem Kloos in 1935 over Aegidius W. Timmerman, volgens hem ‘den besten Nederlandschen Homerus-vertaler’.  De twee hadden elkaar in 1880 in de zesde klas van de openbare lagere school in Amsterdam leren kennen, echt bevriend raakten ze tijdens hun studie. Daar deelde Timmerman de collegebanken verder met Jacques Perk, Alphons Diepenbrock en Herman Gorter. Met name de laatste werd een goede vriend. Het was weliswaar vanuit de marge, maar Timmerman maakte de beweging van Tachtig van nabij mee.

Hier zien we Timmerman zittend voor het raam in zijn huiskamer aan de Laan van Nieuw Oost-Indië te Voorburg. Wanneer dit portret gemaakt wordt, is hij docent aan het Gymnasium Haganum in Den Haag, wat hij tot 1921 zou blijven. Essayiste Josine W.L. Meyer was een van zijn leerlingen. ‘Hij was lang en mager, liep rechtop met stramme benen, maar met een royale armzwaai. Zijn kleding was ongewoon. Hij droeg hoge, stijve boorden en bij voorkeur een zwart lustre jasje, donkerrood fluwelen vest met metalen knopen en gestreepte broek, 's winters een lange pèlerinejas met een soort jagershoedje, 's zomers een grote strohoed,’ herinnert ze zich. ‘Er was een mengeling van artisticiteit en strengheid in zijn uiterlijk, die met zijn wezen correspondeerde. Bij zijn coquette zorg voor zijn kleding paste slecht de bijna tandeloze mond, die zijn gezicht ingevallen maakte.’

Pas na zijn pensioen zou Timmerman, ‘Tim' voor zijn leerlingen en vrienden, echt literair actief worden. Hij gooide hoge ogen met zijn vertalingen van de Ilias en Odyssee en kwam ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag met Tim's herinneringen, vol smakelijke anekdotes over de bijzondere mensen die hij in zijn leven had ontmoet.