Drs. P

Drs. P hield van het spel. Spel met klank, en spel met vorm. Zijn liedjes ‘Knolraap en lof, schorseneren en prei’ en ‘Veerpont’ (Heen en weer) werden in de jaren zeventig regelrechte hits. Tot de favorieten behoort ook ‘Dodenrit’, over een gezinsreisje per trojka (een paardenslee) door de Siberische wouden, onderweg naar Omsk. Het jonge gezin wordt belaagd door een roedel wolven met ‘flinke eetlust’... Een voor een worden de kindertjes als ballast afgeworpen. Moralistisch was hij nooit, droogkomisch des te meer. 

Met Ivo de Wijs bedacht hij in 1974 het zogenaamde ‘ollekebolleke’,  de dichtvorm waarop hij ‘verkikkerd’ was omdat die je tot beknoptheid dwong. ‘Een ware uitdaging om in die twee keer vier regels alles te presenteren wat je te berde wilt brengen’. Het is een lang-kort-kort-driekwartsmaatvers van tweemaal vier regels, die aan het slot rijmen. Regel 1 is een motto, uitroep of verzuchting – regel 2 geeft het onderwerp en regel zes bestaat uit één woord met de hoofdklemtoon op de vierde lettergreep. Daar wringt het vaak, met onveranderlijk komisch effect, zelfs wanneer het onderwerp van het gedicht droef is, zoals in de rouwadvertentie die Drs. P klaar had liggen.

Even uw aandacht graag!
Korte berichtgeving:
Ondergenoemde
Is niet meer in beeld –
Wat hier (behalve voor
Onbelangstellenden)
Hartelijk groetend
Wordt medegedeeld

Op het kwetsbare portret door Frank Leenhouts,  die in 2017 de eerste Nederlandse Portretprijs zou krijgen, is de tekstdichter-pianist over de tachtig en treedt hij al een aantal jaren niet meer op. In een interview in 2010 zei hij dat hij het niet erg had gevonden op zijn tachtigste te sterven, om de lichamelijke ongemakken en de degeneratie van de wereld niet meer mee te hoeven maken. Maar tot op hoge leeftijd bleef hij nieuw werk publiceren.