.png)
Van Haeringen stond op een borrel van een uitgeverij toen zij een telefoontje kreeg en hoorde dat de Max Velthuijs-prijs 2025 aan haar is toegekend. ‘Dat is zo overweldigend en eervol. Ik mocht het nog met niemand delen, dus dat was een bijzondere situatie. Ik ben daar gebleven met diep van binnen een heel bijzonder gevoel. En ik werd er ook een beetje ademloos en stil van. Dit is een prijs voor je hele oeuvre, een soort overtreffende trap bovenop de andere prachtige prijzen die ik al heb mogen winnen.’ Het Literatuurmuseum organiseert in november de uitreiking van de Max Velthuijs-prijs.
Annemarie van Haeringen tekent bij werk van andere schrijvers en maakt haar eigen prentenboeken. Ze werkt met pen, inkt, aquarel, potlood en gemengde technieken. ‘Elke tekst vraagt om iets anders. Ik probeer ook mezelf altijd te verrassen. Dan lukt het soms ook om dat bij anderen te doen,’ vertelt Van Haeringen. ‘Ik vind het ontzettend mooi om kinderen echt mee te nemen in die boeken. Dat gevoel dat ik zelf had als kind, als je een heel mooi of fijn boek las en er helemaal inkroop. Dat is heel waardevol. Gelukkig werk ik voor jongere kinderen, waar een boek lezen nog altijd gebruikelijk is. Hopelijk blijft dat zo. Er gebeurt zoveel in de wereld, hoe fijn is het als je je even kunt verliezen in een mooi verhaal.’
Voor Van Haeringen is haar werk een manier van leven waar ze enorm van geniet. ‘Er komt altijd weer wat nieuws op mijn pad en ik ben nooit klaar. Ik blijf leren.’ Haar oeuvre is omvangrijk, maar sommige boeken springen er toch uit. ‘Prinses met de lange haren was het eerste prentenboek dat ik ook zelf schreef en dat is nog steeds geliefd. Dat je met zo’n boek indruk op kinderen kunt maken, vind ik bijzonder. Beer is op Vlinder en Sneeuwwitje breit een monster behoren tot mijn favorieten. Ik heb heel fijn samengewerkt met verschillende schrijvers. Met Bibi Dumon Tak bijvoorbeeld aan Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda. Of het laatste boek van Toon Tellegen De armen van de octopus. Of een heel ander type boek, Mensen met koffers van Sjoerd Kuyper. En de samenwerking met Rindert Kromhout voor de serie over Kleine Ezel. En eigenlijk kan ik nog wel even doorgaan, want ik heb gewoon een heerlijk vak!’
De Max Velthuijs-prijs 2025 voor het oeuvre van Annemarie van Haeringen is toegekend op voordracht van een jury bestaande uit Henna Goudzand Nahar, Philip Hopman, Karst-Janneke Rogaar, Hedy Tjin en Veerle Vanden Bosch. De jury omschrijft Van Haeringen als iemand met onwaarschijnlijk veel vakmanschap die met haar heel eigen tekenpen een onuitwisbaar stempel heeft gedrukt op het Nederlandse illustratorenlandschap:
Op papier is Van Haeringen de koningin van de dansvloer. Daar zijn de dansende dieren die ze tekende voor Toon Tellegens Wat dansen we heerlijk (2010) een sprekend bewijs van. (…) En nog een krachttoer daarbovenop: ondanks die wervelende elegantie slaagt ze erin rust te creëren in haar beelden. Als kijker krijg je alle ruimte om elk element in je op te nemen, werkelijk te zien. Met een enkel beeld prikkelt Van Haeringen je verbeelding en stimuleert ze je om je fantasie aan het werk te zetten.
.JPG)