Lucas
Hüsgen

Nazi te Venlo (2011) start als een onderzoek naar de overgrootvader van de schrijver. Was hij werkelijk een nazi, en wat heeft hij in dat geval gedaan? De sporen waaieren uit en het onderzoek breidt zich al snel uit over meerdere gebieden in het verleden en heden. Met grote kennis van zaken beschrijft Hüsgen in zijn fascinerende essays zijn zoektocht, vond de jury. ‘Met oog voor bizarre details’ combineert de auteur ‘schijnbaar moeiteloos, het terloopse met het allergrootste en schreef zo met Nazi te Venlo een werkelijk indrukwekkend boek’. 

‘Alle motieven uit Hüsgens eerdere werk [komen] op een fraaie manier tot samenhang: van zijn fascinatie met Korea, tot zijn niet aflatende onderzoek naar de voor- en achterkant van de Romantiek, zijn politiek-maatschappelijk engagement en zijn grote maar kritische liefde voor Duitsland en de Duitse cultuur. De manier waarop Hüsgen met omtrekkende bewegingen werkelijk iets zegt over wat de oorlog betekent en heeft betekend en dat combineert met een zoektocht naar overgrootvader Hüsgen die uiteindelijk “kundig aan de geschiedenis ontsnapte” dwingt bewondering af.’ 

Het verhaal van de foute overgrootvader is slechts een van de vele lagen, schrijft historicus Jaap Cohen in het begeleidend essay. De auteur ‘gebruikt zijn familiegeschiedenis als prisma voor een rijk geschakeerde ontdekkingsreis, waarin hij verbanden probeert te achterhalen tussen kunst, literatuur, wetenschap en “het kwaad”, dat het meest pregnant tot uitdrukking kwam in het nationaalsocialisme van het Derde Rijk’. Op onnavolgbare wijze verbindt hij ‘grootse thema's als de globalisering, industrialisatie en veiligheid’. 

‘Door Hüsgens ars combinatoria, zijn bekwaamheid om een netwerk te construeren tussen uiteenlopende feiten en domeinen, is het een intens en intelligent boek geworden,’ schreef Erwin Jans in De Reactor. Cyrille Offermans beschreef de bundel in De Groene Amsterdammer als ‘een soort essayistisch reisverhaal met talloze uitweidingen, stuk voor stuk de moeite waard.’ 

Lucas Hüsgen debuteerde met de roman Zeehond in wormgat (1992). Zijn poëziedebuut Nevels orgel (1993) werd net als de bundels Deze rouwmoedige schoonheid (2005) en Plooierijen van geschik (2007) meermaals genomineerd. Zijn eerste essaybundel Nee, maar het gebeurt verscheen in 2003. Hüsgen is redacteur van het literaire tijdschrift nY, en hij vertaalde poëzie uit het Koreaans.

Jury

De jury onder voorzitterschap van Aad Meinderts bestond uit Yra van Dijk, Arjen Fortuin, Aukje Holtrop, Ena Jansen, Jos Joosten,  Annemie Leysen, Lut Missinne en Carl De Strycker. Aan de J. Greshoff-prijs is een bedrag van € 5.000 verbonden. 

Uitreiking

De feestelijke prijsuitreiking vond plaats op zondagmiddag 20 januari 2013 tijdens het Schrijversfeest in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag.

Credits portretfoto: Jean Scheijen