‘De bekroning van de gedichten is vooral gelegen in de schijnbare simpelheid ervan en in het spel dat Biemans met de taal speelt,’ vond de jury. ‘De teksten suggereren vaak heel veel; een definitieve sluitende interpretatie is echter niet te geven. Dat maakt ze naar het oordeel van de jury mede tot goede poëzie.’
Biemans schrijft gedichtjes die op een bekende én onvoorspelbare manier de oeroude bakerrijmpjes echoën. ‘Bakerrijmpjes zijn oude rijmpjes en liedjes die overal en altijd weer gebruikt worden om kinderen te sussen en te amuseren,’ schreef Joke Linders-Nouwens in Algemeen Dagblad. ‘Ze zijn van moeder op kind doorgegeven en hebben invloeden ondergaan van politiek of school, van drinkliederen en ballades. Omdat de oorsprong of bakermat altijd in een ver verleden ligt, kunnen nieuwe bakerrijmpjes in feite niet gemaakt worden. Ienne Biemans heeft het aangedurfd die oude vormen nieuw leven in te blazen. (…). Versjes waarin van alles met elkaar verbonden wordt via de toevallige rijmvorm met een grappig of geheimzinnig resultaat.’
Kaatje ging ter ziele.
Ter ziele ging op reis.
Op reis op wagenwielen.
Wielen wit van ijs.
IJzig wit naar de zon,
waar het grote bal begon
En begon en begon
in een rode baljapon.
‘De lezer wordt bij de hand genomen op weg naar een sprookje en eindigt bij een goochelvoorstelling,’ schrijft Bregje Boonstra in het begeleidend essay. ‘Biemans’ dichterlijke paadjes zijn grillig en lopen zelden rechtstreeks van A naar B, want er zijn zoveel interessante omweggetjes te maken, zoveel merkwaardige wolkenformaties aan de hemel te zien en zoveel mysterieuze schaduwplekken langs de kant, waar zich van alles uit los kan maken. Wie meent te weten waarheen het pad gaat verliest zijn richtinggevoel precies op het moment dat hij dat denkt. (…) Wie het houvast van de richting en het doel niet behoeft – en het lijkt me denkbaar dat er meer kinderen dan volwassenen tot die categorie behoren – en wie zich kan overgeven aan zijn gids, zal die ogen en vooral oren te kort komen, omdat de weg zelf – zorgvuldig aangelegd in taal – zo mooi en zo opwindend is.’
De tekeningen zijn van de hand van Mance Post.
Ienne Biemans debuteerde in 1985 met de bakerrijmpjes Mijn naam is Ka.Ik denk dat ik besta. Voor Lang zul je leven kreeg ze een Vlag en Wimpel. Haar derde bundel Ik was de zee (1989) werd bekroond met een Zilveren Griffel.