Nu verscheen er een nieuwe figuur ten tonele. Het was Wammes Waggel, die een walmend wagentje achter zich aan door het dorre zand trok. De eenvoudige ondernemer dreef een handel in erwtensoep en warme worstjes, maar zijn zaken gingen slecht, omdat er in deze omgeving weinig klanten waren. Daarom was de piramide een verrassing voor hem.

‘Kijk, een huisje!’ riep hij uit. ‘En daar is de deur. Ik zal eens aanbellen, dan kopen ze misschien wel wat.’

Zo sprekende parkeerde hij zijn voertuig en trad op de ingang toe. Nu ontwaarde hij echter het schilderij en nieuwsgierig boog hij zich eroverheen, zonder te merken dat er achter hem een paar verongelukte luchtreizigers naderden.

‘Hihihi! Wat enig!’ prevelde Wammes. ‘Een doolhof!’ […]
‘Hallo, luitjes’, riep de handelaar, zich omdraaiend. ‘Kijk eens wat ik hier gevonden heb! Een doolhoftekening! Zou dit de ingang zijn? Gaan jullie mee naar binnen? Dan kunnen we pret hebben!’