Het Drogsyndicaat (2021) lijkt op het eerste gezicht een hervertelling van het Bijbelse verhaal van Noach en de ark. Andriessen kiest echter niet voor een goddelijk perspectief: hij vertelt het verhaal vanuit de verschillende personages, waarmee hij juist de menselijke worstelingen laat zien. De zondvloed staat centraal als straf voor een onverantwoordelijke omgang met mens, dier en plant, maar Andriessen beschrijft ook het poëtische liefdesverhaal tussen de ouder wordende Noach en zijn vrouw Naäma. Wat rest hen nog nu ze dieren en kinderen veilig aan land hebben gebracht en hun opdracht ten einde is? Hebben ze zelf ook genoeg kunnen veranderen? Of dwalen hun gevoelens en verlangens inmiddels vaker terug naar het leven dat achter hen ligt?
Met de bundel creëerde Andriessen volgens de jury een geheel eigen taalidioom. Daarmee weet hij ‘een wereld op te roepen die tegelijk de geschiedenis en het nu belicht. Hij creëert een wreed, donker, talig tableau dat hij met spaarzame lichtstrepen voorziet van emotionaliteit.’