Het oeuvre van Pierre H. Dubois omvat romans, poëzie, vele tekstedities, monografieën – o.a. over schilder A.C. Willink en over Georges Simenon –, biografieën, vertalingen en een dertigtal boekpublicaties over literatuur. En in al deze verscheidenheid ziet de jury vooral de ‘innerlijke samenhang en eenheid’.
‘Deze eenheid, die zich nu al ruim veertig jaar als een bestendig geluid in de Nederlandse letteren manifesteert, is gelegen in het feit, dat voor deze schrijver de literatuur in al haar genres een voortdurende poging tot zelfexpressie is. Al in zijn eerste essaybundel Een houding in de tijd uit 1950, verklaarde Dubois dat zijn literaire kritiek een vorm van autobiografie is, en dat een dergelijke autobiografie het liefste was dat hij zou willen schrijven. Thans weten we, dat niet alleen zijn essayistisch werk maar ook zijn poëzie en romans, elk op hun manier, benaderingen van het eigen innerlijke leven zijn.’
Literatuur dient de eigen persoonlijkheid als uitgangspunt te nemen: Dubois sloot zich met zijn poëtica aan bij Forum-auteurs als Ter Braak, Du Perron en Greshoff. Voor Een houding in de tijd ontving hij de bijzondere prijs van de Jan Campert-Stichting.
Als dichter was Dubois in 1941 gedebuteerd met de bundel In den vreemde, in de Helikon-reeks van uitgeverij A.A.M. Stols. In 1952 volgde zijn romandebuut Een vinger op de lippen, dat tot beste roman van dat jaar werd uitgeroepen.
Over zijn roman Requiem voor een verleden (1984) had criticus Jacques Kruithof geschreven: ‘Juist in een tijd waarin de lichtgewichten zo goed liggen in de literaire markt, dient dit levenswerk als staal van vakmanschap, eruditie en integriteit bekroond te worden, stukgelezen en besproken. Met minder valt gewoon geen genoegen te nemen.’ De jury, die ‘een soortgelijke mening’ was toegedaan, nam zijn klinkende woorden op in haar rapport.
In 1966 had Pierre H. Dubois de Prijs voor literaire kritiek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde gekregen, onder meer voor zijn kritieken in Het Vaderland. Van 1930 tot 1980 was Dubois literair redacteur en later chef kunstredactie van het Haagse dagblad. In 1980 ontving hij De Stadspenning van de gemeente Den Haag voor zijn grote culturele bijdrage. Lange tijd was hij daarnaast jurylid van de Campertprijzen.