.jpg)
De P.C. Hooft-prijs 1974 voor het oeuvre van S. Carmiggelt is toegekend op voordracht van een jury bestaande uit Andreas Burnier (voorzitter), Huug Kaleis, C.N. Lijsen, Ankie Peypers, Ethel Portnoy en H.J. Kompen (ambtelijk secretaris). Aan de P.C. Hooft-prijs is een bedrag verbonden van 8.000 gulden.
Simon Johannes (S.) Carmiggelt (Den Haag, 7 oktober 1913 – Amsterdam, 30 november 1987), groeide op in een socialistisch milieu. Zijn moeder had een hoeden- en pettenwinkel, zijn vader was vertegenwoordiger in vleeswaren. Carmiggelt begon als journalist, bij Het Vaderland en later bij Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, als film- en toneelrecensent. Hij schreef ook zogeheten cursiefjes. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij opgepakt vanwege zijn werk voor de illegaliteit, maar hij kwam weer vrij. Zijn broer werd afgevoerd naar het kamp Vught en kwam daar om. Carmiggelt ging na de bevrijding bij het Parool werken, waar hij de leiding kreeg over de kunstrubriek. Hij werd vooral bekend om zijn columns, die al gauw dagelijks verschenen. Hij schreef ongeveer 10.000 Kronkels, van november 1946 tot aan zijn dood in november 1987. Een selectie uit zijn columns werd in jaarlijkse bundels opgenomen. Naast columns schreef hij drie bundels met ironische verzen onder het pseudoniem Karel Bralleput. Landelijke bekendheid genoot hij bovendien door zijn voor de televisie uitgesproken columns. Na zijn dood werd bekend dat hij een jarenlange, geheime verhouding heeft gehad met Renate Rubinstein.
Carmiggelt kreeg behalve de P.C. Hooft-prijs verschillende prijzen: de Extra prijs van de Jan Campert-stichting, de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre, de Prijs van de Amsterdamse Boekverkopers Vereniging en de Edo Bergsma-ANWB-prijs.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)