Kees
Ouwens

2002

Constantijn Huygens-prijs
Kees Ouwens (1944-2004) heeft de Constantijn Huygens-prijs 2002 gekregen voor zijn oeuvre.

De jury noemde Ouwens ‘een van onze intrigerendste dichters, schepper van een volstrekt persoonlijk, eigenzinnig, mystiek oeuvre, verkenner van het onbereikbare.’ Dat gold vanaf zijn debuutbundel Arcadia (1968) tot de in 2002 verschenen bundel Etgroen, aldus de jury. Zijn romandebuut De strategie verscheen eveneens in 1968, een roman die hij naar eigen zeggen begon nadat hij één college psychologie had gevolgd. Zijn werk is vaak bekroond en in 2001 ontving hij voor zijn dichtbundel Mythologieën de VSB Poëzieprijs.

 

Kees Ouwens groeide op in Zeist, ‘in een door tuinen, lanen, buitens en parken gedomineerd pastoraal decor’, schreef Kees van Domselaar in Ons Erfdeel. ‘Deze jeugdjaren vormen achteraf beschouwd het arcadia van zijn leven en groeiden uit tot de centrale “stichtingsmythe” van zijn oeuvre.’ Hij zag een verschuiving van ‘de haast neurotische gepreoccupeerdheid met de presentie van het eigen lichaam en het eigen ik (…) naar een min of meer mystieke staat van bewustzijn, een verlangen uit te treden naar de weidsheid van het onverbiddelijke licht, dat onze schaduw werpt’.

 

Kester Freriks noemde Kees Ouwens in 1997 van alle Nederlandse dichters ‘ongetwijfeld de meest bezetene, de dichter die om zoiets als “communicatie” met zijn lezer in het geheel niet maalt en die schrijft of de duivel hem op de hielen zit. Maar welke duivel? Laat ik vooropstellen: zijn poëzie, die balanceert tussen pathos en ironie, tussen volstrekt onbegrijpelijke strofen en dan ineens flitsen van lyrische helderheid, heeft me altijd geboeid. Ouwens kan van een luttele handeling of een gebeurtenis een heelal aan woorden scheppen.’

‘[Ouwens is] een van onze intrigerendste dichters, schepper van een volstrekt persoonlijk, eigenzinnig, mystiek oeuvre, verkenner van het onbereikbare’

Ouwens is geen toegankelijke dichter, het is al vaak gezegd. Zijn werk is obscuur, hoogst particulier, fragmentarisch, hij maakt gebruik van neologismen en vreemde syntaxis. ‘Ik streef het niet na, te behagen of te troosten. Ik zit niet in de zielzorg,’ zei Ouwens daar zelf over.

 

Rob Schouten schrijft in het begeleidend essay van de prijs dat er toch ‘in het enorme, vaak onbegrijpelijke golven en bruisen van Ouwens symfonieën […] genoeg klanken en motieven [voorkomen] waar je je aan vast kunt klampen. Die incidentele begrijpelijkheid bij Ouwens is, denk ik, een element dat veel lezers op de been houdt en zelfs doet verlangen naar meer.’

 

Jury

De jury bestond uit: Harry Bekkering, Yra van Dijk, Aukje Holtrop, Jos Joosten, Anton Korteweg, Janet Luis en Bart Vervaeck. Aan de Constantijn Huygens-prijs was een bedrag van € 10.000 verbonden.

Uitreiking

De prijsuitreiking vond plaats in Den Haag op vrijdag 13 december 2002.

Word vriend van het museum en maak nieuwe tentoonstellingen mogelijk! Help het museum