Artikelen

C. Buddingh’ beschreef het schrijfproces van een schrijver als ‘de vingers maar over de toetsen laten dansen’. Alma Mathijsen ziet dat zijn creativiteit niet alleen zichtbaar was in zijn literaire werk, maar ook in wat hij zelf &lsq...

M. Vasalis was terughoudend wat betreft haar poëzie. Lieke Marsman bekijkt haar handgeschreven gedichten in het Literatuurmuseum: een voorrecht, maar het heeft ook iets onkies. 

G.L. Durlacher overleefde als kind van Joodse ouders verschillende concentratiekampen. Hij vond het moeilijk te spreken over zijn afschuwelijke ervaringen, maar hij gaf ze een plaats in zijn boeken. 

Hanna Bervoets is vertederd door een schriftje dat Josepha Mendels in 1922 volschreef met passages van haar literaire helden. Noteerde ze de gedichten louter bewonderend, of misschien ook met een zekere jaloezie, hopend dat iemand ooit há&aacu...

De kloof tussen vaders en zonen, een bekend literair onderwerp. Philip Huff belicht de relatie tussen dichter Hans Lodeizen en zijn vader. ‘Ben ik nu werkelijk zo slecht / als mijn vader zegt…?’

Roman Helinski vindt in het archief een transcriptie van opgenomen gesprekken met Breyten Breytenbach, gemaakt in opdracht van de Zuid-Afrikaanse overheid. Waarom was die zo bang voor Breytenbach?

Joost Zwagerman en Jeroen Brouwers hielden er drie decennia lang een briefwisseling op na die bewaard is in het Literatuurmuseum. Yannick Dangre leest ze als een kroniek van twee karakters.

Christiaan Weijts vindt in het archief een afgietsel van het gebit van Joost Zwagerman. De brief die hij over dit voorwerp aan Zwagerman schrijft, getuigt van een grote bewondering. ‘...jij had het vermogen, dat zeker onder gevestigde auteurs z...

Maar weinigen weten dat Rutger Kopland ooit lid was van een berucht genootschap, de Apensioux genaamd. Lieke Marsman vindt het reglement van deze club die samenkwam bij een zekere Grote Eik en die zorgvuldig bijhield wat men van plan was.