Artikelen

Maarten ’t Harts debuutroman Stenen voor een ransuil schreef hij meer dan vijftig jaar geleden met de hand in zes gekleurde cahiers. Die tonen het schaaf- en schrapwerk dat nodig was om een compacte, knap geconstrueerde roman op t...

Het vierde prozaboek van schrijver en dichter Lidy van Marissing bestaat uit een filmische montage van beeldenreeksen en observaties. Wat is het effect van deze montagetechniek op de lezer?

Weinigen zullen het oeuvre van Mulisch humoristisch noemen. Toch heeft hij wel degelijk werken geschreven die op de lach mikken. Zoals de eenakter De knop. Een doldwaze klucht en nog angstaanjagend actueel.

Mateloos populair is hij geweest, J.H. Speenhoff, de op 23 oktober 150 jaar geleden geboren dichter en zanger. Hij legde het zelf vast in zeven plakboeken.

‘Nacht na nacht peutert hij een klein stukje van mijn ziel weg om zijn boeken te vullen met verhalen waar tenen van omkrullen.’ Alma Mathijsen droomt weg bij een bijzonder object uit de werkkamer van Paul van Loon.

In 1964 schreef Simon Vestdijk in 23 dagen zijn enige misdaadroman: De onmogelijke moord. Tussendoor schreef hij óók nog het essay ‘Muziek en literatuur’. Een indringende illustratie van zijn werktempo.

Van de liefdeslijn die was bedacht voor een verfilming van Kruistocht in spijkerbroek, gruwde Thea Beckman. ‘Blijkbaar kan er tegenwoordig geen film meer gemaakt worden zonder romance,’ schreef ze in 1991.

Het jaar van Rembrandt, er is geen ontsnappen aan. Dat was ruim een eeuw geleden, tijdens het Rembrandtjaar 1906, niet anders. En daar was niet iedereen enthousiast over.

Een jeugdboek vermomd als paspoort, om een fantasiereis mee te maken. Geslaagd idee voor de Kinderboekenweek, maar de uitvoering was zó overtuigend dat de hele oplage in 1982 door justitie in beslag werd genomen.