Artikelen

H.C. ten Berge wil de lezer laten zoeken, maar hij is geen dichter die zijn lezers laat zwemmen. Zijn handschriften, die bewaard worden in het Literatuurmuseum, getuigen van een uiterst zorgvuldig schrijfproces.

Judith Herzbergs toneelstuk Leedvermaak heeft een onuitwisbare indruk gemaakt door de schijnbaar luchthartige manier waarop het zwijgen over oorlogservaringen wordt verwoordt. Renée van Marissing bekijkt de handschriften van Herzberg.

Gerrit Krol (1934-2013) was romanschrijver, essayist, dichter – en voor Shell jarenlang ook computerprogrammeur. Dat laatste had een verrassende invloed op zijn oeuvre.

John-Alexander Janssen gaat in Parijs op zoek naar de kantoorboekhandel Joseph Gibert, waar Simon Carmiggelt ooit een blauw schriftje kocht voor zijn Kronkels over de Franse hoofdstad.

‘Het kanon zwijgt. Een eindelooze rust is over de wereld gedaald,’ schreef Henri van Booven op 11 november 1918, de dag dat er een einde kwam aan de Eerste Wereldoorlog.

Simon Vestdijk had de tv-bewerking gezien die Yvonne Keuls had gemaakt van De boeken der kleine zielen. Hij stemde ermee in dat zij ook zijn roman De koperen tuin voor tv zou bewerken. 

‘Meneer Holman, breek me de bek niet open.’ Dat schrijft Heere Heeresma op 7 mei 1997 aan zijn jongere collega Theodor Holman. Een brief die hij pas 15 maanden later verstuurde.

Vaag, met weinig omlijnde, losse verhalen: zo typeerde Anne Wadman in de Leeuwarder Courant de roman Tussentijds (1966) van Ankie Peypers. Alleen de enige vrouwelijke recensent, Nel Noordzij, wist de impressionistisch...

Een van de bekendste karaktermoorden in de Nederlandse letteren was de recensie waarmee W.F. Hermans in 1978 het dagboek van C. Buddingh’ afserveerde. Een uppercut die ‘de hartelijke huisvader’ en ‘gezellige drinker&...