Artikelen

Schrijven deed hij niet veel. Toch bezit het Literatuurmuseum een flinke collectie onder de naam Aart Staartjes: vijf dozen met draaiboeken voor zijn kinderprogramma’s. Met daartussen enkele snippers papier van persoonlijker aard.

W.F. Hermans had waardering voor het werk van Jan Cremer, zo blijkt uit hun correspondentie, en andersom. Maar die waardering had soms zijn grenzen. ‘Jij bent de enige die weer wat te ****** had, Cremer.’

Als vriendschap, zoals Frida Vogels schreef aan J.J. Voskuil, voor het grootste deel uit schuldgevoelens bestaat, is stilte een onvermijdelijk onderdeel ervan. Marc van Zoggel duidt dit ‘epistolaire wedstrijdje navelstaren’. 

Op 24 december is het 150 jaar geleden dat Henriette Roland Holst werd geboren. Christiaan Weijts reist naar de Oude Buissche Heide, waar zij destijds veel van haar beroemde vrienden ontving. 

Schrijvers zijn onsterfelijk. Of beter gezegd: de schrijvers zelf zijn sterfelijk, maar hun woorden leven voort. We staan aan het eind van 2019 stil bij enkele schrijvers en dichters die de literaire wereld dit jaar zijn ontvallen.

In documenten en foto’s komt het leven van Anna Blaman voorbij in de koffer die het Literatuurmuseum onlangs uit de nalatenschap van Alie Bosch ontving. De grootste verrassing: een heus kerstverhaal.

Volslagen belachelijk werd hij gemaakt, maar hij was in zijn tijd ook een grootheid: de dominee-dichter J.J.L. ten Kate. Nu, tweehonderd jaar na zijn geboortedag, is hij vrijwel totaal vergeten.

‘Een spel op leven en dood toch,’ noemde Jules Deelder de poëzie die, wat hij ook deed, voor hem het allerbelangrijkst was. Hij overleed op 19 december 2019, een maand na zijn vijfenzeventigste verjaardag.

Louis Couperus bedong in 1901 zesduizend gulden voor zijn nieuwe boek, Frederik van Eeden kreeg vijftien jaar eerder nog honderdvijftig gulden. Christiaan Weijts over royalty’s toen en nu.