.jpg)
Gedichten geïnspireerd op beeldend werk van Rogi Wieg
BALTS
Je handen waren mat van het graven,
veranderd in een negatief
van hoe je er doorgaans het liefst
mee voor de dag kwam. In de loopgraaf
van je levenslijn had zwarte aarde zich
verzameld, rouwrandjes onder je nagels
alsof eronder een donkere zon al
opkwam. Je greep het Siberisch krijt vast
(soms, als je echt moe was, dacht je
aan het feit dat men houtskool vroeger
niet voor tekenen gebruikte, eerder
voor het vervaardigen van buskruit)
zette wat lijnen en je was het alweer zat,
de horizon begon langzaam te wiebelen,
de tanden rammelden in je schedel en
uit je mond gutste de adem al. De bel ging
en je hief je hand om de zoveelste
uitnodiging aan te nemen voor het bal
waar hartslag en lachen tegenover elkaar
stonden voor hun nog onbegonnen balts.
.jpg)
