Balts

Gedichten geïnspireerd op beeldend werk van Rogi Wieg

Lees hier de andere gedichten

BALTS

Je handen waren mat van het graven,

veranderd in een negatief

van hoe je er doorgaans het liefst

mee voor de dag kwam. In de loopgraaf

van je levenslijn had zwarte aarde zich

verzameld, rouwrandjes onder je nagels

alsof eronder een donkere zon al

opkwam. Je greep het Siberisch krijt vast

(soms, als je echt moe was, dacht je

aan het feit dat men houtskool vroeger

niet voor tekenen gebruikte, eerder

voor het vervaardigen van buskruit)

zette wat lijnen en je was het alweer zat,

de horizon begon langzaam te wiebelen,

de tanden rammelden in je schedel en

uit je mond gutste de adem al. De bel ging

en je hief je hand om de zoveelste

uitnodiging aan te nemen voor het bal

waar hartslag en lachen tegenover elkaar

stonden voor hun nog onbegonnen balts.