Ellen
Warmond

Ellen Warmond ‘exploreert in haar werk de kwellende obsessie van de eenzaamheid met een moderne nuchterheid, die desondanks, zoals de titel van haar laatste bundel bewijst, warmte en gevoeligheid niet uitsluit,’ aldus de jury. ‘Met haar eigen, persoonlijke en zich verdiepende karakter’ behoort ze ‘tot de persoonlijkste onder de Nederlandse dichteressen van het ogenblik’. 

In 1953 kreeg Warmond de Reina Prinsen-Geerligsprijs voor haar debuut Proeftuin. Ze kwam vlak na de experimentelen aan het woord maar heeft nooit tot deze groep behoord. Wel is ze volgens de jury door de nieuwe vormtaal beïnvloed. Ze vormt een soort ‘trait-d’union tussen de revolutionaire en de evolutionaire stromingen in de hedendaagse Nederlandse dichtkunst’. In 1955 en 1957 verschenen de dichtbundels Naar men zegt en Weerszij van een wereld. 

In 1961 waren bij uitgeverij Querido ook haar roman Paspoort voor niemandsland en de verhalenbundel Eeuwig duurt het langst verschenen. De motieven uit haar poëzie – doodsangst, eenzaamheid, onvolmaaktheid van liefde en vriendschap – keerden hierin terug.  

J.G. de Haas schreef over Warmte, een woonplaats in Nieuwsblad van het Noorden: ‘Welk een spanning, welk een diepte, welk een geladenheid, welk een bezetenheid soms hebben deze verzen, die in de twee gedeelten van de bundel ’n zang en tegenzang van liefde en ontberen vormen. Achter de woorden van al deze verzen zit het “it” van een dichterlijke potentie, die altijd weer herkenbaar, doch bovenal voelbaar is, ook waar de schepper in denken en conceptie de vreemdste paden kiest.’  

Jury

De jury onder voorzitterschap van A. Mout bestond uit Bert Bakker, Pierre H. Dubois en Gerrit Kamphuis. Aan de Jan Campert-prijs was een bedrag van 1.500 gulden verbonden.

Uitreiking

De prijsuitreiking vond plaats op vrijdagavond 8 december 1961 in het Haagse stadhuis. Het officiële deel van de avond werd besloten met een optreden van Wim Kan, en volgens het Algemeen Handelsblad was de raadszaal bij de uitreiking van letterkundige prijzen nog nooit zo vol geweest.  

Meer lezen over Ellen Warmond

• Lees: ‘‘Lief Museum, wat schrijf je me toch een gezellige brieven’ – Penvrienden Ellen Warmond en Simon Carmiggelt’

Credits portretfoto: Edith Visser