.jpg)
Gedichten geïnspireerd op beeldend werk van Rogi Wieg
ISOLATIE
Voor zover ik wist was Jezus enig kind,
niemand die kan zeggen hoe
het er bij hem thuis aan toeging.
Zijn ouders torsten een kroontje van licht
op hun hoofd, maar wat zijn heiligen
nog tegenwoordig: slechts door anderen
tot doorzetter verklaard.
Jouw ouders bedachten Biotex.
Daarmee kun je iedere vlek
uit je stof trekken. Tot er peeswit laken
overblijft, om met het hele gezin aan te ontbijten.
Ik denk aan al die heiligen, families opgesloten
in hun rozenvensters. Met glasverf bracht men
hun wonden aan. Ze bestaan uit gesmolten zand.
Ze worden bijeen gehouden door lood
terwijl ze naar beneden staren. Het is iets
waarvan je nooit zeker weet of het plaats vond
of dat je het slechts hoopte:
mensen om elkaar heen als isolatielagen,
een gezin verzameld rond een plasje ijswater,
zichzelf er niet in ziend.
PALMTAKKEN
Er waren betere dagen, maar je weet nooit
welk deel daarvan aan de dag, en welk deel
aan de medicatie lag. Maar houd je vast
aan een vrouw
die in een schaal waarin eens bonsaibomen
werden gesnoeid, nu palmtakken kweekt.
.jpg)
.jpg)
