Artikelen

Ernst Quispel is terug. Zesentwintig jaar na zijn dramatische heldenrol in Advocaat van de hanen (1990) duikt de strafpleiter opnieuw op in Kwaadschiks, deel 6 in De tandeloze tijd.

Christiaan Weijts vindt in het archief een afgietsel van het gebit van Joost Zwagerman. De brief die hij over dit voorwerp aan Zwagerman schrijft, getuigt van een grote bewondering. ‘...jij had het vermogen, dat zeker onder gevestigde auteurs z...

‘Iedereen weet hoe dat gaat met, bijvoorbeeld, een belangrijke afspraak, een date of een sollicitatiegesprek: de avond ervoor repeteer je het in je hoofd, je bereidt alle mogelijke wendingen voor, tast de opties af en kiest de beste strategie.....

Bijna alles aan De tuinen van Bomarzo van Hella S. Haasse is raadselachtig. Zelfs de documenten erover die in het Literatuurmuseum liggen. Het meest mysterieuze van al deze papieren is een prachtig labyrintvormige tekst, in vulpen geschreven...

Ronald Giphart had net zijn studie Nederlands afgebroken en werkte als nachtportier in een ziekenhuis. Hij plakte twee blocnotevellen aan elkaar voor ‘Een Heel Erg Belangrijk, Geheim, Hoogstpersoonlijk Decreet’, met daarin: de negen gebod...

Een knallend debuut: zo beschrijft Christiaans Weijts Mulisch' entree in de Nederlandse literatuur. Letterlijk, want op het moment dat Mulisch het typoscript voor Archibald Strohalm inleverde, begon het te donderen en te bliksemen…

Voor zijn debuutroman organiseerde Jan Cremer zijn eigen reclamecampagne en de energie die hij erin stak lijkt groter dan die hij in het schrijven van zijn boek had gestoken. Met succes.

Het is begin jaren 50. Je bent op reis en je schrijft aan je debuutroman Philip en de anderen. Je hebt één schrift, en realiseert je plotseling dat het boek moet beginnen met een ander fragment. Wat doe je?

Simon Vestdijk en Cees Nooteboom - beiden debuteerden op een manier waarvan de meeste schrijvers alleen maar kunnen dromen. Christiaan Weijts bekeek de manuscripten van beider debuten in het Literatuurmuseum.