Remco
Campert

‘Het hele poëtische oeuvre van Remco Campert overziend, is de jury onder de indruk gekomen van de persoonlijke kroniek van de jaren 1950-1970 die erin is neergeschreven’, aldus het juryrapport. ‘De hachelijke en belachelijke feiten van deze levensperiode zijn door de dichter onvergetelijk geboekstaafd.’

Remco Wouter Campert (Den Haag, 28 juli 1929) was het enige kind van de dichter Jan Campert en de actrice Joekie Broedelet. Zijn ouders besloten al snel tot echtscheiding. Tot zijn twaalfde woonde hij afwisselend bij zijn moeder, zijn vader en zijn grootouders. Daarna woonde hij enkele jaren in een pleeggezin, in Epe. Zijn vader overleed in 1942 in het concentratiekamp Neuengamme. Vanaf 1945 woonde Campert met zijn moeder in Amsterdam, waar hij het Amsterdams Lyceum bezocht. Begin jaren vijftig raakte hij bevriend met Rudy Kousbroek, Lucebert, Bert Schierbeek en andere Vijftigers. Hij woonde afwisselend in Amsterdam, Parijs, Blaricum en Antwerpen tot hij zich in 1966 definitief in Amsterdam vestigde. Uit zijn vier huwelijken werden drie kinderen geboren. Campert heeft altijd schrijvend in zijn levensonderhoud voorzien. Hij schreef gedichten, verhalen, romans, reclameteksten, columns, scenario´s, vertalingen en journalistieke bijdragen aan verschillende tijdschriften en bladen. Hij was enige tijd redacteur bij de Bezige Bij. Jarenlang schreef hij in dagelijkse afwisseling met Jan Mulder een column voor de Volkskrant. Ook maakte hij theaterprogramma´s met Jan Mulder. Verschillende verhalen en novelles van Campert werden verfilmd. Ook maakte hij samen met Hans Keller een aantal televisie-documentaires.
 

Hij ontving verschillende prijzen voor zijn werk: onder andere de Reina Prinsen Geerligsprijs, de Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam en de naar zijn vader vernoemde Jan Campert-prijs. Zijn werk werd vertaald in het Engels, Tsjechisch, Italiaans, Zweeds en het Bahasa Indonesia. In 2000 werd hem een koninklijke onderscheiding verleend, die hij weigerde.

Jury

De P.C. Hooft-prijs voor het oeuvre van Remco Campert werd toegekend op voordracht van een jury bestaande uit Rein Bloem, R.L.K. Fokkema, Judith Herzberg en Gerrit Kouwenaar. Aan de prijs was een bedrag verbonden van 10.000 gulden.

Uitreiking

De prijs werd op 16 juni 1979 uitgereikt in het Rotterdamse stadhuis, op de slotavond van dichtersfestival Poetry International. Campert ontving de prijs uit handen van minister van Cultuur Til Gardeniers.

‘De kunstenaar wordt door zijn tijd gekozen om op diverse manieren stem te geven aan wat er leeft,’ sprak Remco Campert in zijn dankwoord. ‘Het volk heeft een stem nodig, duizenden stemmen. Een kunstenaar is niet elitair, zomin als een horlogemaker elitair is. Wij sleutelen aan de taal, een taal die wij allen spreken, en aan de tijd waarin wij allen leven.’

Verder lezen op literatuurmuseum.nl

• Wat is het geheim van Remco Campert? Wie is deze dichter, schrijver en columnist? Hier kom je alles te weten over zijn leven en werk tot nu toe. Laat je verrassen door unieke foto’s uit het archief: het decor van een reis om nooit te vergeten. Bezoek de online tentoonstelling.

• In de baby die in de armen van zijn moeder ligt, in de kleuter achter een kruiwagentje, in de jongen die vanachter spiegelende brillenglazen naar de camera lacht, is de latere rebel en schrijver al te herkennen. Lees het artikel van Anne van den Dool over de jeugdfoto’s van Remco Campert. 

• Alma Mathijsen beschrijft de herinneringen van een jas. Niet zomaar een jas: de jas van een dichter. Dezelfde jas waar die dichter zelfs ooit een ode aan wijdde. Wat een leven, vurrukkulluk! Lees het artikel.

• Een terugblik naar het prille begin van Camperts literaire loopbaan, toen hij door Simon Vinkenoog werd betrokken bij een groep experimentele dichters die naar Parijs trok. Lees het artikel van Yannick Dangre.

Credits portretfoto: Sjakkelien Vollebregt / Anefo / Nationaal Archief, CC0