.jpg)
Gedichten geïnspireerd op beeldend werk van Rogi Wieg
ONYX
Voor de zoveelste keer word je wakker
in je eigen lichaam. ’s Nachts
hebben schadelijke overtuigingen
zich als botten teruggezet,
werd de serotoninekraan weer dichtgedraaid.
Waar zijn de al die stofjes
die je nog nooit in het echt zag, slechts
wat ze met je dromen deden als je er niet bij was.
Je slaapkamer is een tombe, de zon is hartvormig
en heeft de lichtkracht van een ondervraaglamp.
Je weet niet met welk antwoord je nog wegkomt:
Op elke spier zit een wielklem.
Buiten ontploffen wolken.
Op je pyjama draag je weer die broche
met roosgeslepen onyx.
.jpg)
