Artikelen

In theorie zouden Thomas en Roman nog maanden door kunnen gaan met hun corona-correspondentie. Maar nu het sociale leven weer op gang komt, voelt dit als een natuurlijk moment om af te sluiten.

In de bibliotheek van Hans Faverey stonden twee boeken over de mogelijkheid om met dolfijnen te communiceren. Het moeizame gesprek tussen een onderzoeker en een dolfijn was inspiratie voor een cyclus gedichten.

Frank Martinus Arion wilde niet dat zijn roman Dubbelspel verfilmd zou worden als mak werkje voor een wit bioscooppubliek, schrijft hij in een brief uit 1984: ‘Dubbelspel is een zwart meesterwerk van een zwarte kunstenaar.’

Van ‘Fuck you!’ tot ‘De weemoed die aantast en heelt tegelijk’: in Gipharts lijst met 151 titelideeën wisselen literaire termen en grove woordgrappen elkaar af.

Het optimisme keert terug in de straten en ook Roman en Thomas worden soepeler in hun afzonderingsregime. Maar van een afspraak komt het maar niet. ‘Ik merk dat ik meer in mezelf ben gekeerd de afgelopen maanden, iets te veel misschien.’

W.J.M.A. Asselbergs is beter bekend onder zijn pseudoniem Anton van Duinkerken. Het Literatuurmuseum heeft een groot en levendig archief van deze schrijver dat een mooi beeld geeft van de literaire wereld in zijn periode.

Gerrit Achterberg geldt nog altijd als een van de belangrijkste Nederlandse dichters. Toch komen vroeg of laat de gruweldaden uit zijn privéleven ter sprake, en de psychische onderzoeken en diagnoses die erop volgden. 

Mischa de Vreede was een veelzijdig schrijver: van geschiedenis tot kinderboeken, reisverhalen tot romans: ze deed het allemaal. In haar poëzie wist ze op behendige wijze zowel toegankelijk als persoonlijk te zijn.

Annie M.G. Schmidt schreef haar moeder twee keer per week. Alma Mathijsen leest deze brieven en schrijft bijna 80 jaar later haar eigen brief aan ‘Annie’: ‘Ik zal u geen Zus noemen, dat durf ik helemaal niet.’