Artikelen

Op 24 december is het 150 jaar geleden dat Henriette Roland Holst werd geboren. Christiaan Weijts reist naar de Oude Buissche Heide, waar zij destijds veel van haar beroemde vrienden ontving. 

Schrijvers zijn onsterfelijk. Of beter gezegd: de schrijvers zelf zijn sterfelijk, maar hun woorden leven voort. We staan aan het eind van 2019 stil bij enkele schrijvers en dichters die de literaire wereld dit jaar zijn ontvallen.

In documenten en foto’s komt het leven van Anna Blaman voorbij in de koffer die het Literatuurmuseum onlangs uit de nalatenschap van Alie Bosch ontving. De grootste verrassing: een heus kerstverhaal.

Volslagen belachelijk werd hij gemaakt, maar hij was in zijn tijd ook een grootheid: de dominee-dichter J.J.L. ten Kate. Nu, tweehonderd jaar na zijn geboortedag, is hij vrijwel totaal vergeten.

‘Een spel op leven en dood toch,’ noemde Jules Deelder de poëzie die, wat hij ook deed, voor hem het allerbelangrijkst was. Hij overleed op 19 december 2019, een maand na zijn vijfenzeventigste verjaardag.

Louis Couperus bedong in 1901 zesduizend gulden voor zijn nieuwe boek, Frederik van Eeden kreeg vijftien jaar eerder nog honderdvijftig gulden. Christiaan Weijts over royalty’s toen en nu.

Zijn debuutroman Stenen voor een ransuil schreef Maarten ’t Hart vijftig jaar geleden met de hand in zes gekleurde cahiers. Die tonen het schaafwerk dat nodig was om een compacte, knap geconstrueerde roman op te leveren.

Het vierde prozaboek van schrijver en dichter Lidy van Marissing bestaat uit een filmische montage van beeldenreeksen en observaties. Wat is het effect van deze montagetechniek op de lezer?

Weinigen zullen het oeuvre van Mulisch humoristisch noemen. Toch heeft hij wel degelijk werken geschreven die op de lach mikken. Zoals de eenakter De knop. Een doldwaze klucht en nog angstaanjagend actueel.