Artikelen

Slechts 350 bladzijden publiceerde Nescio tijdens zijn leven. Wat maakt zijn kleine oeuvre toch zo bijzonder? ‘Nescio lezen is als naar Epke Zonderland kijken: totale beheersing beschouwen.’

In 1951 organiseerde Hans van Straten namens het literaire tijdschrift Podium een samenzijn van literatoren: 'Omdat we weer eens wat moeten doen […] ben ik bezig een Podium-weekend in elkaar te draaien. Geen conferentie of congres...

In de jaren dertig reisde Jef Last naar Spanje om mee te vechten in de burgeroorlog. Roman Helinski stuit op een kort verhaal hierover: ‘Dacht je dat hun angst voor de dood groter was dan hun angst voor een kleurloos leven?’

C. Buddingh’ beschreef het schrijfproces van een schrijver als ‘de vingers maar over de toetsen laten dansen’. Alma Mathijsen ziet dat zijn creativiteit niet alleen zichtbaar was in zijn literaire werk, maar ook in wat hij zelf &lsq...

M. Vasalis was terughoudend wat betreft haar poëzie. Lieke Marsman bekijkt haar handgeschreven gedichten in het Literatuurmuseum: een voorrecht, maar het heeft ook iets onkies. 

G.L. Durlacher overleefde als kind van Joodse ouders verschillende concentratiekampen. Hij vond het moeilijk te spreken over zijn afschuwelijke ervaringen, maar hij gaf ze een plaats in zijn boeken. 

Hanna Bervoets is vertederd door een schriftje dat Josepha Mendels in 1922 volschreef met passages van haar literaire helden. Noteerde ze de gedichten louter bewonderend, of misschien ook met een zekere jaloezie, hopend dat iemand ooit há&aacu...

De kloof tussen vaders en zonen, een bekend literair onderwerp. Philip Huff belicht de relatie tussen dichter Hans Lodeizen en zijn vader. ‘Ben ik nu werkelijk zo slecht / als mijn vader zegt…?’

In het museumarchief bevindt zich een transcriptie van afgeluisterde gesprekken met dichter en activist Breyten Breytenbach, gemaakt in opdracht van de Zuid-Afrikaanse overheid. Waarom was die zo bang voor hem?