We doen het boek open. Er komt zeelucht uit. Er komt dennegeur uit. Het ruist. We zien tekst en plaatjes. Wat is dit voor een boek? In elk geval geen roman, geen essaybundel, geen verhalenbundel en geen poëziebundel. Of misschien is het dat allemaal bij elkaar. Maar het is ook een liefdesverklaring. Een liefdesverklaring aan Oostende, dat mij als aangespoelde niet alleen met open armen heeft ontvangen maar ook sterk geïnspireerd. Waar gaat het over? Over de geheimzinnige banden die bestaan tussen sparren, Kerstmis en de zee. Een jarenlange intuïtie die in mij sluimerde, wordt hier hard gemaakt. In die zin is het eigenlijk een dissertatie op mijn manier.

Archief

De verschijning van Koetsier Herfst werd gevierd in Oostende. Bij die gelegenheid gaf Jan Fontijn een scheepsmodel cadeau

Blijkbaar had ik met Zeepijn een gevoelige snaar geraakt, de kerstsnaar vermoed ik. Ik had wel vaker post van lezers gehad maar niet zo divers en niet zo’n berg. Jong of oud, man of vrouw, homo of hetero, dier of mens, iedereen begon mij te overladen met fanmail. En wat voor fanmail! De interessantste brieven en de prachtigste afbeeldingen. Veel mensen sloten namelijk foto’s of tekeningen bij. Dat deed me deugd omdat ik nog wel jaren met Zeepijn door had kunnen gaan. Als zich niet intussen een ander boek in mijn hoofd had aangediend, was ik er misschien wel nooit mee gestopt. In zekere zin namen mijn lezers dus de Zeepijn-fakkel over.

Archief

Tentoonstelling met de tekeningen uit het beeldverhaal Mijnheer Donselaer zoekt een vrouw, dat in 1986 verscheen

Alvorens de kerstboom geplant kan worden dient hij echter te worden gekocht. Ik wist niet beter of dat deden de vaders. ‘Want,’ zo hoorde ik mijn vader meer dan eens met stelligheid beweren, ‘vrouwen hebben geen benul van hout en takken. Geen enkele vrouw legt immers een behoorlijk haardvuur aan?’Later zei iemand mij: met zo’n vader was hij dadelijk op zijn hoede geweest. Maar waarom. Meehelpen dragen mochten vrouwen namelijk wel, en aangezien mijn moeder daar geen zin in had was deze verrukkelijkste taak aller taken waar ik het hele jaar naar toe leefde, voor mij weggelegd.

Zeepijn

Van nature ben ik een Kerst- en een zee-freak en het aardige is dat zee en Kerst op zo’n dwingende manier samenhangen.

Paardejam