Artikelen

In 1977 vroeg De Revisor verschillende schrijvers een zelfportret te tekenen. Een van die auteurs was Guus Luijters. Thomas Heerma van Voss bekeek zijn zelfportret in het museum, en sprak de schrijver over zijn loopbaan.

Marjolein Visser bekijkt het archief van kinderboekenschrijver Pim Lammers. Bladerend door zijn manuscripten ziet ze hoe bewust hij thema’s als ‘jezelf zijn’ en ‘thuiskomen’ in zijn verhalen verwerkt.

Op haar 58ste verhuisde Sonja Prins naar een hut in de bossen van Baarle, om zich volledig op haar werk te storten. Ze leeft er afgesloten van de buitenwereld, maar wel als de spil in een ecosysteem. 

In 1993 nam Gemma Polders een feministische uitgeverij over, hernoemde die Vita, en nam zich voor uitsluitend feministische werken te publiceren. Ze gaf haar uitgeverij vijf jaar om te kijken of die levensvatbaar zou zijn. Het werden er minder.

Een van de bijzonderste boekjes in de collectie is Onschendbaar domein, een poëziebloemlezing gemaakt in een interneringskamp. De oorspronkelijke eigenaar heeft met potlood zijn naam op het omslag geschreven: L. Vroman.

In 1977 vroeg De Revisor verschillende schrijvers een zelfportret te tekenen. Een van die auteurs was Mensje van Keulen. Thomas Heerma van Voss bekeek het portret in het museum, en sprak de schrijver over die periode.

Tien brieven schreef Jacoba van Velde aan haar Amerikaanse uitgever over de vele fouten in de vertaling van haar succesroman De grote zaal. Alma Mathijsen leest ze in het museum en bewondert haar vechtlust voor haar eigen werk. 

Hoofdstukken vol avontuurlijke reizen, snelle motoren en mooie vrouwen. De verhalen uit het boek Ik Jan Cremer zijn zo sterk, dat je ze met een flinke korrel zout moet nemen. Toch? 

Voor haar biografie over de in 2012 overleden schrijver Anil Ramdas mocht Karin Amatmoekrim zijn persoonlijke archief mee naar huis nemen. Wat zou hij daar zelf van gevonden hebben?