Artikelen

Joost Zwagerman ontving tijdens zijn leven veel lezersbrieven. Anne van den Dool leest een aantal van deze bijzondere en persoonlijke brieven, die aantonen welke verbintenis mensen kunnen voelen met een ander.

Anton de Koms verhalen over de spin Anansi, die hij meer dan tachtig jaar geleden aan zijn kinderen vertelde, zijn de eerste teksten uit zijn archief in het Literatuurmuseum die worden gepubliceerd. Raoul de Jong mocht het nawoord schrijven.

Ingrid Jonker is een van de belangrijkste Zuid-Afrikaanse dichters. Ze overleed jong, dreigde in de vergetelheid te raken, maar werd daar door Nelson Mandela uit gehaald. Via een wonderlijke omweg kwam haar archief in het Literatuurmuseum terecht.

Als onwetende jonge schrijver correspondeerde Roman Helinski met Adriaan Jaeggi. In het Literatuurmuseum haalt hij herinneringen op aan de veel te vroeg overleden auteur.

Leo Vroman hield niet van politiek of presidenten, maar de Kennedy’s vormden in de jaren zestig de grote uitzondering. Ongetwijfeld is hij de enige Nederlandse schrijver die ooit post van hen kreeg.

Op 7 juni 2021 overleed A.L. Snijders overleed. Christiaan Weijts bladerde door mappen met knipsels en brieven die Snijders verstuurde aan zijn vriend, de beeldhouwer Frank Letterie.  

Banaal, sentimenteel, langdradig, goedkoop. Een artikel waarin Karel van het Reve de vloer aanveegt met de romans van Dostojevski, doet John-Alexander Janssen zijn eigen waardering voor de Russische schrijver tegen het licht houden.

De Pippi Langkous van illustrator Carl Hollander is het toonbeeld van tegendraadsheid met haar flexibele ledematen en geniepige glimlach. Jammer dat de bravere Zweedse tekeningen nu de voorkeur genieten van de erven Lindgren.

Remco Campert was de laatste Vijftiger. Zijn hele leven stond hij midden in de literaire wereld – zelfs al had die wereld aan het eind van zijn leven een geheel ander karakter. Een terugblik op de jaren vijftig en zestig.