Artikelen

Wat is er vandaag nog over van historische literaire plekken? In deze serie reist Christiaan Weijts door het land met foto’s uit het archief van het Literatuurmuseum. Deze keer: het Adriaan Roland Holsthuis in Bergen.

In het jaar 1975 moest Willem Frederik Hermans tot twee keer toe aanschouwen hoe zijn werk met swastika’s bezoedeld werd. ‘Het is allemaal erg treurig in Nederland iets op artistiek terrein te ondernemen.’

Humor was het handelsmerk van Drs. P, ook al in een vroeg werk als de prozabundel Des Vondelings Wraak. John Alexander Janssen bekeek het originele handschrift in het Literatuurmuseum.

Toen Paul Nowee de Arendsoog-reeks van zijn plotseling overleden vader mocht overnemen, had de uitgever nogal wat aan te merken op zijn schrijfstijl: gebrekkige interpunctie, stijlfouten en te veel God.

25 juni 2019 overleed R.A. Basart, de schrijver van een klein en fijnzinnig oeuvre. Hij was liefhebber van het werk...

Nadenken over de Nederlandse identiteit is niet nieuw. In 1964 vroeg Godfried Bomans zich al af ‘Wat is een Nederlander?’ En hij kende uiteraard het antwoord. 

Als twintiger was Remco Campert al zijn lichtvoetige zelf. Yannick Dangre blikt terug op het prille begin van Camperts schrijverschap, toen hij door Simon Vinkenoog werd betrokken bij een groep experimentele dichters die naar Parijs trok. 

Vijftig jaar voor de eerste maanlanding keek de dichter J.H. Leopold naar de maan, zonder het besef dat het ooit mogelijk zou zijn dat een mens er zou kunnen wandelen. Het vormde een grote inspiratiebron voor zijn poëzie.

Schrijversvrienden Willem Kloos en Hein Boeken voerden bijna een halve eeuw een intense correspondentie. Gelijkwaardig was de vriendschap niet: in de brieven wordt de hiërarchie tussen de literaire superster en de waterdrager pijnlijk duide...