Artikelen

Louis Couperus begon ooit als dichter. Zijn tweede bundel, Orchideeën, werd door Willem Kloos in 1887 genadeloos de grond ingeschreven. Philip Huff leest de recensie van Kloos en deelt zijn eigen ervaringen.

Elke auteur heeft een andere werkwijze. Anne van den Dool bekijkt in het Literatuurmuseum aantekeningen van Rascha Peper, die alles al had uitgedacht voordat ze haar pen op het papier zette.  

In de roman Goëtia schetst Frits Lapidoth een kritisch portret van het 19de-eeuwse Parijse occultisme. Yannick Dangre pleit voor herontdekking van deze vergeten parel. 

Thomas Heerma van Voss bekijkt in het Literatuurmuseum een versie van het verhaal ‘De binocle’, door Louis Couperus zelf gecorrigeerd. Hij ontdekt dat Couperus zijn proza voortdurend een fractie specifieker maakte. 

Ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Gerrit Kouwenaar bekijkt Yentl van Stokkum zijn synoniemenboekje. De pagina’s staan op het punt elkaar los te laten. Er is hier hardnekkig gezocht naar hoe het juiste gezegd moet worden.

Godfried Bomans was zo nu en dan een duistere romanticus, maar evengoed was hij een olijk rijmelaar. Vorig jaar dook er weer een gedicht van hem op: het sinterklaasversje voor madame mère.

Louis Couperus laat er in zijn feuilleton ‘Hoe een Roman wordt geschreven’ geen twijfel over bestaan: schrijven kun je of kun je niet. Zijn stuk doet Anne van den Dool reflecteren op haar eigen schrijfmethoden.

Anton de Kom was in zijn gedichten niet minder strijdbaar dan in Wij slaven van Suriname. Deze maand verscheen Vandaag vrij, altijd vrij, een nieuwe bundeling van zijn gedichten. Over vrijheid schreef De Kom zijn hele leven.  

Bij het overlijden van Wim de Bie lag het accent logischerwijs op zijn grensverleggende televisiewerk met Van Kooten. Maar De Bie liet ook een imposant en volstrekt eigen literair oeuvre na. Thomas Heerma van Voss bekeek zijn archief.