Wim Hazeu was in de jaren negentig de uitgever van Appie Baantjer. Uit hun correspondentie blijkt hoe begeesterd Hazeu raakte door De Cocks detectiveverhalen. ‘De Cock en de blijde Bacchus is een puntgave De Cock!’

‘Wat moest ik met een boek? Zoiets las je toch niet?’ Hoe Jo Boer op onorthodoxe wijze leerde lezen en uiteindelijk de wereld van de schrijvers en de literatuur ontdekt.

Boeli van Leeuwen maakte indruk met zijn debuutroman in 1960. Tijd voor een opvolger: het ene moment wist hij zeker dat hij er wereldberoemd mee zou worden, even later hield hij de mogelijkheid open dat hij opnieuw zou moeten beginnen. Hij schreef he...

Tijdens haar schrijfworkshops gaf Renate Dorrestein haar cursisten wijsheden mee als ‘niet laf zijn. Elk goed verhaal bevat een conflict. Truc: Hoe zou Vonnegut dit doen?’. Roos van Rijswijk bekijkt Dorresteins aantekeningenschrift.

De meeste sinterklaasgedichten worden voorgelezen in huiselijke kring om daarna te verdwijnen. Maar de verzen die dichter M. Vasalis schreef aan haar vrienden, waren het bewaren waard. Ze liggen nu in het Literatuurmuseum. 

 

Schrijfster Inez van Dullemen is 24 november op 96-jarige leeftijd overleden. Daan Cartens memoreert haar omvangrijke en veelzijdige oeuvre, en een bijzondere vriendschap. 

Eén bundel publiceerde Lodewijk van Maelstede, en in de decennia die volgden af en toe een los gedicht in een literair tijdschrift. Daarna verdween hij uit het oog. Wie verschool zich achter dit pseudoniem? Dick Welsink duikt in de archieven.

Toen Crossing Border in 2020 te horen kreeg dat het festival geen subsidie meer zou ontvangen, werd de achterban om steun gevraagd. Dit leverde een flink boekwerk op met protestbrieven van schrijvers en artiesten.

Alfred Birney bekijkt het manuscript van De rat van Arras van Adriaan van Dis, waarin een rat al dertig jaar knaagt aan de onwil van Nederland de minder fraaie hoofdstukken van onze koloniale geschiedenis te openbaren.