Omstreeks 2050 wordt China weer een keizerrijk. Dat is althans zo in Uw hondenbrokken, Sire, een toekomstroman die Kees Stip in 1985 optekende in twee schrijfblokken en waarvan hij dertien jaar later fragmenten opnam in de verzamelbundel Geen punt. Dick Welsink leest het integrale handschrift en vergelijkt het met de gepubliceerde fragmenten.

Gerard Soeteman oogstte in de jaren '70 veel lof voor scenario’s van films als Turks fruit en Soldaat van Oranje. Minder unaniem was de waardering voor zijn inbreng bij de verfilming van Max Havelaar. Rudy Kousbroek kroop zelfs van schaamte in elkaar. Hoe Soeteman dat heeft ervaren, is nu te lezen in een artikel van Philip Huff over de kwestie.

Anders dan nu was het in de vorige eeuw onder schrijvers not done de televisie au sérieux te nemen. Toch was er toen ook een uitzondering en zeker niet de minste: Gerrit Komrij. In 1976 was hij zelfs een jaar lang tv-criticus voor NRC Handelblad. Wat boeide hem zo in het medium, vraagt Yannick Dangre zich af, gebogen over het typoscript van Horen, zien en zwijgen.

Misschien was het schrappen van het wetsartikel tegen godslastering geen goed idee, aldus Christiaan Weijts. Hij licht dat toe aan de hand van het ‘Ezelproces’ waarin Gerard Reve zich voor de rechtbank moest verantwoorden dat hij God als een geranselde ezel liefdevol in bed opving. Reve drong er bij justitie op aan de aanklacht niet te seponeren.