Artikelen

Als veertiger begon Kreek Daey Ouwens met schrijven. En nu, op haar 82ste, beleeft ze haar doorbraak in het literaire veld. Loranne Davelaar sprak met de dichter over de plotselinge erkenning: ‘Alsof iemand anders dit overkomt.’

Aad Meinderts bestudeert het ongepubliceerde werk van Anna Blaman. In een essay over schrijversduo Betje Wolff en Aagje Deken uit 1942 vindt hij sporen van Blamans feminisme, én van verzet tegen de Duitse onderdrukking.

In 1977 vroeg De Revisor verschillende schrijvers een zelfportret te tekenen. Een van hen was Judith Herzberg. Thomas Heerma van Voss sprak de dichter over haar loopbaan.

Ooit was het voor beroemde schrijvers en wetenschappers in de mode om na de dood een gipsen afdruk van het gezicht te laten maken. Het museum is in het bezit van enkele van deze dodenmaskers.

In 1977 vroeg De Revisor verschillende schrijvers een zelfportret te tekenen. Een van hen was Jan Donkers. Thomas Heerma van Voss sprak de schrijver over die periode in zijn loopbaan. 

Toen Marjolein Visser voor kinderen begon te schrijven, merkte ze dat dit minder serieus wordt genomen dan het schrijven van ‘echte’ literatuur. Ze bekijkt een lezing van de beschermheilige van de jeugdliteratuur: Thea Beckman.

Renée van Marissing bekijkt in het Literatuurmuseum een lezing van Christine Kraft, waarin ze het idee achter haar experimentele roman De roos van Julia uiteenzet: een ‘speurtocht naar het woord’.

Annie M.G. Schmidt en Karel van het Reve zoeken elkaar in de laatste decennia van hun leven regelmatig op: ze bewonderen elkaars werk openlijk. Anne van den Dool leest hun correspondentie.

In 1977 vroeg De Revisor verschillende schrijvers een zelfportret te tekenen. Een van die auteurs was Guus Luijters. Thomas Heerma van Voss bekeek zijn zelfportret in het museum, en sprak de schrijver over zijn loopbaan.